Categorie: column
Andersdenkend in de participatiesamenleving
Hoe meer we afstand doen van de verzorgingsstaat, des te meer realiseer ik mij wat een fantastisch bezit dat eigenlijk was. Zo was de verzorgingsstaat (zeker in zijn laatste fase) heel vriendelijk voor mensen die hem eigenlijk niet moesten. Voor aanhangers van de verzorgingsstaat waren er professionele hulpverleners, verzorgenden, betaalde hulpverleners, collectieve voorzieningen, verzorgingshuizen, zorginstellingen voor mensen met beperkingen. Allemaal betaald met premies en belastingen. Maar wie liever zich liever liet verzorgen door zijn eigen familie, of wie omgekeerd liever zelf zorgde voor zijn bejaarde ouders of verstandelijke beperkte kind, die kon in de verzorgingsstaat zijn eigen kleine participatiesamenleving vormgeven. Daar had je een persoonsgebonden budget voor, waar je mantelzorg mee kon betalen of een ouderinitiatief voor mensen met een verstandelijke beperking. De verzorgingsstaat in zijn nadagen was heel tolerant en welwillend ten opzichte van andersdenkenden en zelfzorg-adepten. Lees de column in Vakblad Sociaal Werk verder (pdf)
Problemen verbreden of versmallen?
Het moet eerst erger worden
Zorg als bijproduct
Column in Vakblad Sociaal Werk
“Zo lang mogelijk thuis, met persoonlijke zorg, van je familie, je buren, je vrienden, je netwerk. We horen het tegenwoordig zo veel en over zoveel groepen zorgbehoevenden (psychiatrische patiënten, kwetsbare ouderen, dementerende patiënten, mensen met een verstandelijke beperking, mensen met chronische ziekten) dat het eigenlijk vreemd is dat we niet vaker de vraag stellen waarom dat nu precies beter is. Het is goedkoper, denkt de politiek, maar dat staat nog te bezien.” Lees verder.
Cursus realiteitszin
Nieuw werk in de maak
Solidariteit tussen generaties
Wat als ‘voltooid leven’ een groot succes wordt?
Lees verder: Wat als ‘voltooid leven’ een groot succes wordt? column in PM Publiek Denken, december 2016
Meldpunt sociaal domein: Margo Trappenburg
Er gebeuren mooie, maar ook veel gekke dingen in het sociaal domein anno 2016.
Als jij je kritisch uitlaat als hulpverlener ben je voor je het weet een oud-denker, een zwartkijker, iemand die de transitieboot heeft gemist en zo snel mogelijk moet worden vervangen door een jonge frisse nieuwe werknemer. Dus waar dan wel?
Bij mij.
Column in Vakblad Sociaal Werk (voorheen Maatwerk).