Onderzoeksartikel Sociologie
In zijn recent verschenen politieke autobiografie Bouwen en bewaren beschrijft CDA- politicus Elco Brinkman zijn lotgevallen op het toenmalige ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur in de jaren tachtig. Het kabinet-Lubbers I (CDA-VVD) was aangetreden met een bezuinigingsagenda die onder meer leidde tot het akkoord van Wassenaar in 1982 (algehele loonmatiging) en tot forse bezuinigingen op de collectieve sector. Brinkman vond dat dergelijke bezuinigingen gepaard moesten gaan met een visie, een verhaal over waar het heen moest met het land. Zijn visie was een zorgzame samenleving, een samenleving waarin volwassen kinderen omzagen naar hun ouders, een samenleving waarin buurtbewoners zouden zorgen voor elkaar. ‘Meer vertrouwen in mensen zelf, was mijn preekje keer op keer’, aldus Brinkman, die vervolgens beschrijft hoe dit pleidooi hem niet in dank werd afgenomen; niet door de linkse oppositie, maar ook niet in ‘coalitiekring’.. Lees verder (pdf)