Bijzonder hoogleraar Grondslagen van het Maatschappelijk Werk aan de Universiteit voor Humanistiek | Hoofddocent Bestuurs- en Organisatiewetenschap aan de Universiteit Utrecht
Er gebeuren mooie, maar ook veel gekke dingen in het sociaal domein anno 2016.
Als jij je kritisch uitlaat als hulpverlener ben je voor je het weet een oud-denker, een zwartkijker, iemand die de transitieboot heeft gemist en zo snel mogelijk moet worden vervangen door een jonge frisse nieuwe werknemer. Dus waar dan wel?
Bij mij.
Column in Vakblad Sociaal Werk (voorheen Maatwerk).
De lezing tijdens de 6th International Conference on Sociology and Social Work staat nu online:
Liefdewerk oud papier. Of: de opkomst van de superburger.
Lezing over onderzoeksproject ‘Beloften van nabijheid’, UvH, Utrecht, 30 juni.
“Af en toe heb ik tegenwoordig last van enge dromen over mijn werk. Ik geef al jarenlang met veel plezier college aan de universiteit en in mijn droom kom ik ’s ochtends op mijn werk en word opgewacht door de rector. Mijn baas, zeg maar. Hij kijkt mij een beetje zorgelijk aan en zegt dat ik vast wel heb meegekregen uit de krant dat het niet meer uit kan: al dat hoger onderwijs met duur betaalde docenten en hoogleraren. Van nu af aan gaan we het anders doen. Bij elke cursus moet ik voortaan mijn beste twee studenten gaan trainen om mijn docentenrol over te nemen, de volgende keer dat de cursus wordt gegeven. Studenten staan veel dichter bij andere studenten, dus dat zal de kwaliteit van het onderwijs ten goede komen, denkt de rector. Studenten zullen de cursus bovendien gratis verzorgen; zij doen zo werkervaring op die goed van pas komt op hun cv. Zo snijdt het mes aan alle kanten tegelijk, meldt de rector optimistisch. “En ik dan, en ik dan?” piep ik in mijn droom en dan schreeuw ik dat studenten toch niet zomaar mijn werk kunnen overnemen? De rector fronst zijn wenkbrauwen. “Mevrouw Trappenburg, u bent toch hopelijk niet een van die ouderwetse docenten die niet in willen spelen op nieuwe ontwikkelingen? Want dan is er aan de nieuwe universiteit waarschijnlijk geen plaats voor u.” Tegen die tijd word ik meestal wakker, badend in het zweet, en dan weet ik dat het maar een boze droom was.”
Lees verder en bekijk de powerpointpresentatie
Schillemans, T.H., H. v.d. Bovenkamp, M. Trappenburg, From “Major Decisions” to “Everyday Life”: Direct Accountability to Clients, in: P. Mattei (ed.), Public Accountability and Health Care Governance, Palgrave, 2016, pp.165-192.
This book deals with the critical empirical void created by the speed at which healthcare restructuring has taken place in Europe. Chapters explore the political uncertainty and budgetary pressures which have led governments increasingly to turn to New Public Management (NPM)-style reforms to attempt to balance the financial viability of public health structures, with democratic imperatives to maintain socially just outcomes. The authors of this volume consider how governments have therefore shifted identities from principal care providers to contractual monitors, setting targets increasingly directed toward third-party managers in quasi-markets and the private sector. Drawing upon extensive data from Germany, Norway, the Netherlands, and Israel, the contributions explore the often unexpected policy outputs and outcomes engendered by such reforms.
‘Zelf je kast monteren is goedkoper voor iedereen, ontdekte IKEA. Dat doe-het-zelf principe geldt nu in de hele samenleving. Straks zitten tuinman en verpleger zonder werk, waarschuwt Margo Trappenburg.’
Artikel in NRC Handelsblad en NRC.next n.a.v. oratie. Te lezen via NRC.nl
Lees een samenvatting op socialevraagstukken.nl of de volledige versie (PDF)
29 april oratie (dubbeloratie met Evelien Tonkens) Universiteit voor Humanistiek, Pieterskerk, Utrecht, 14.45 uur precies.
De omslag van verzorgingsstaat naar participatiemaatschappij heeft gevolgen voor de verdeling van arbeid. Veel werk dat in de verzorgingsstaat werd gedaan door betaalde krachten (thuiszorgmedewerkers, activiteitenbegeleiders, sociale hulpverleners) moet in de participatiesamenleving op onbetaalde basis worden verricht door familie, vrienden en buren en door werklozen als tegenprestatie voor een uitkering. Margo Trappenburg duidt dit aan als de opkomst van het Ikea-principe in de hulpverlening. Haar oratie gaat over de vraag of hulpverlening volgens het Ikea principe een goed idee is en zo nee, of het mogelijk is om daar iets tegen te doen.
Lees een samenvatting op de socialevraagstukken.nl of de volledige versie (PDF)
Diplomademocratie in Amerika
. Bespreking in Beleid en
Maatschappij van Robert Putnam, Our Kids. The American Dream in Crisis en Charles Murray, Coming Apart. The State of White America 1960-2010.
“De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) doet in Nederland al enkele jaren onderzoek naar de problematiek van oude en nieuwe sociale scheidslijnen, dit in navolging van Bovens en Wille, die in hun boek Diplomademocratie (2010) betogen dat opleiding in Nederland een dominante scheidslijn lijkt te worden.
De hier besproken boeken gaan over de Amerikaanse variant van deze problema- tiek. Our Kids begint in Port Clinton (Ohio), in de jaren vijftig, toen Robert Put- nam daar op school zat. Coming Apart van Charles Murray begint op 21 november 1963, de dag vóór de moord op president Kennedy. Beide auteurs signaleren dat het leven destijds niet ideaal was: er was racisme, er was seksisme, ‘people drank like a fish and smoked like a chimney’ (Murray), maar sociaaleconomisch was Amerika nog ‘one nation under God’.”
Going along and saying no. Key note speech fifth annual International Conference on Social Work, NHL-Hogeschool Leeuwarden.
Artikel in Maatwerk, vakblad voor professionals en sociaal werk, (6) 2015
